შენი სხეული სუ მომცრო
და პაწაწინა, ანგელოზი ხარ
მოვლენილი მუცლიც ნაშობი
არ გიტირია ხმაც კი არ ამოგიღია

არ გიტირია ფლიტვეში ჩასული ჰარის გამო
შენ მოევლინე თუმცა ამას მოვლენა ქვია?
რატომ გამოჩნდი ტუ კიღა გაუჩინარდი?
რად დგავიტოვე სიცარეიელე შენი არ ყოფნის

ცხრა თვე გატარა დედამ შენმა მუცლით პატარავ
მაგრამ დაგვოვე, არ მინდომე ჩვენი დანახვა
ნუთუ არ გესმოდა ჩემი ბუტბუტი მცელთან მოსულს
რასაკეთებ მანდ კოტრიალობ დედას მუცელში?

შენ არ მცემდი პასუხს როგორც ყოველტვის
რომ დაიბადე მაშინაც კი არ გიტირია
ნუთუ ასეთი მდუმარება ნორმალურია?
თუ ეს უბრალოდ სჩვევიათ შენსავით კარგებს,

გამოგყვნაეს ისე როგორც ვითომ ტოჯინა
ჩაგაცვეს თეთრი კაბა ლამაზი,
ნეტავ გენახ როგორი იყო შენი სამოსი
შენი პატარა ერთი ციდა ტანისამოსი.

ჩაგაცვეს ისე რომ ერთხელაც კი არ გიტირია
თეთრად გაგხვიეს და ნაცვლად თეთრი ლოგინსი
ჩაგაწვინეს თეთ სასახლეში,
ნეტავ გეტირია რომ არ გინდოდა შენ ძილი დეავ

რომ უკოფორტო და დაბურული იყო საწოლი
მაგრამ რატომღაც შენ ისევ დუმხარ
და ნენლ-ნელა ყველანაირად უჩინარდები
რატომ წახვედი ერთხელ მაინც შემოგეხედა

ნეტავ რა იყო შენი თვალის ფერი ნათელი
მაინც არ გესმის ჩემი მაინც
ანდა როგორ გამგიებ
შენ ხომ არგესმის ჩვენი გოდება

რომ შენისთანები, ღუღუნებენ აღუს ენაზე
მაგრამ შენ ეგეც კი ვერ მოასწარი
ჯერ არ მოსული წახვედი ზეცად
და აქ დატოვე მამა დედა, ორი ძმა დეა!