ღამით მოდის ჩემთან წამი, წამი ბედნიერების! მოგონებად მეხატები, ცისარტყელას ფერებით... არაფერში არ გავცვლიდი, მე იმ წამის ქონებას, მოგონების ერთი წამი, მიღირს მთელ ჩემს ცხოვრებად! სიმართლეა, ასე ვცხოვრობ, დარდი არ მაქვს გამხელის, ნეტა როცა დავიბადე, რას ფიქრობდა გამჩენი?!
ისევ ძლიერ მომენატრე, ნეტავ რატომ? დამივიწყე, ვიცი უკვე აღარ მნატრობ!.. მახსენდება ერთად ყოფნის ყველა წამი, და თვალებზე მეწვეთება ცრემლის ნამი... გახსოვს ის დღე პირველად რომ გამაღიმე, ის წუთები როცა მწარედ ამატირე?!