გაჩუმდა ზეცა,
თითქოს გვიხმობს სიცოცხლის ზარი...
სადა ხარ ახლა?
იქნებ გცივა და დაგქრის ქარი...
მოლიპულია მინდორ-ველი...
ნამია, ცვარი...
როგორც დღესა ვარ,
არ ვყოფილვარ მე ასე მთვრალი...
ამ ცხოვრებაში სასიკვდილო
არა მაქვს ვალი,
და არც მოკვდავთა ცოდვებია,
დღეს ჩემი ბრალი...
თუმცა უშენოდ ყოველი დღე
მაბრალებ თითქოს
უსასრულობას, იმ სიყვარულს
რომელსაც ვითხოვ!