მახსოვს,
პირველი გამოხედვა,
ტანში ჟრუანტელ დავლილი,
მახსოვს,
პირველი შეხება,
და მინაბული თვალები.
მახსოვს,
სითბო შენი თვალების
რწმენა, იმედი
და სიყვარული
შენი პირველი გაღიმება
და
ბედნიერების გამოძახილი.

ურითმო ლექსებს თუ მომიტევებ,
მე კიდევ უფრო შემიყვარდები,
მიიღე ჩემი ერთი ტკივილი,
და
გული ჩემი ნაავადები.

ავად ვარ შენით,
ალბათ,
არც გახსოვს,
როცა შეგხედე რა დამემართა.
ტკივილი, რწმენა და სიყვარული
გულში ცრემლებად ჩამომეღვარა.

ცრემლების სითბო ღაწვებს მიყინავს,
ნაპრალებს მიჩენს ნაოჭებს შორის,
შენი
თვალები თუ დამემართა,
ალბათ,
ვერასდროს ვეღარ ვიკურნებ.

თვალებში შენი ნანატრი სევდა
მიყინავს თითებს
და არც კი ვიცი,
რით დავეხმარო
მე
საკუთარ თავს,
რომ შენ ტკივილი არ იგრძნო
ერთიც!

ცრემლების სითბო ღაწვებს მიყინავს,
და გთხოვ,
გამითბე შენი თითებით,
მე გადაგარჩენ, აგაცდენ უფსკრულს,
მე ჩვენს სიყვარულს დაგეფიცები!