მთელი ცხოვრება უბრალოდ მიდის
და იცი მხოლოდ ერთ რამეს მივხვდი.
ახლა დავრწმუნდი რომ რეალურად,
არაფერია მზის სხივის მსგავსი.

აქ ყველაფერი წარმავალია,
არაფრის რწმენა აღარ მაქვს,მგონი.
ვიცი, რომ მხოლოდ ერთ რამის მჯერა,
ეს სიკვდილია და მიცდის,მგონი.

მხოლოდ ამ ერთის ლოდინში ვცხოვრობთ,
ცრუ ოცნებები ხომ გვიღებს ბოლოს.
კომპრომისებზე მივდივართ მუდამ,
ცხოვრება მართლაც სასტიკი ხდება.

***
თანაბრად მზეც კი აღარ გვანათებს.
ჩვენ კი კვლავ ვცდილობთ გვქონდეს წყალობა.
განა არსებობს თანასწორობა,
სადაც არ არის რიცხვით სწორება?

მუდამ რაღაცას ვსტირით,მივსტირით,
ვხვდებით,გვეცლება საყრდენი ძალა.
ზოგჯერ იმდენად მუქდება ყოფა,
ამაოებას მიაქვს დროება.