* * *
1)ახლა ხომ ყველაფერს თამბაქოს სუნი აქვს,
სიბილწე გარიყულთ თავგადარჩენაა...
მაგრამ შენ იცოდე მაგ ბედნიერებას, ვიღაცა წაგართმევს,
ვიღაცა ერთბაშად...
რადგან ეს ხომ უთქვამთ: "სხვისი არ შერჩება"
და მე ესმაცოცხლებს, რომ ღმერთი წაგართმევს.
ეს ჩემი ცხოვრება, ცრემლებთა ცვენაა,
და მე გეფიცები ცხოვრებას წაგართმევ ......



* * *
პირველი სიყვარული, მარად გულშია...
პირველი გრძნობა, მარად სულშია...
ასე იქნება, დაბნელებამდე..
ბოლო სუნთქვამდე, ბოლო წუთამდე.
როს დასრულდება, ცხოვრების ჟამი
და დაგვიდგება, სიკვდილის წამი,
მოგვაგონდება, ყველაზე კარგი .
პირველი გრძნობის, პირველი წამი.
პირველი კოცნა, პირველი სითბო, პირველი სიტკბო.
ვერგადმოსცემ და უბრალოდ ითხოვ,
დაბრუნდე ისევ, სულ ერთი წამით,
და დააბრუნო ცხოვრების ჟამი.
მაგრამ რას ვიზავთ, ოდესღაც კვდები,
და შენ მიდიხარ ღრუბლების იქით.
ვერ დააბრუნებ, ვერცერთ წამს ისევ,
რადგან, შენ უკვე სული ხარ ცისებრ...



* * *
შენს ხმაზე თითქოს თრთოლვას იწყებს ეს დედამიწაც,
და შენს თვალებში, მე პირველად სამყარო ვნახე.
და ეს მშვენება ორპირობად გარდაისახა..
თუმცა შენ იცი, მე შენს გამო ცრემლები ვმალე..
ბევრი დავკარგე, სულ არ ვნანობ, ეს ბოდვა იყო..
სულის სიმშვიდეს, მე შენი ხმა, მირღვევდა მუდამ..
თუმცა მე მოვკვდიდა სამყარო გამოვიცვალე,
ახლა სხვაგან ვარ და ერთადერთს გტოვებ სანუკვრად...