ისევ შუაღამით კვლავაც გამეღვიძა,
ჩემზე ვინ იტყვის რომ რა აქვს სადარდელი,
ისევ ფიქრები წამში ამერია
შენზე, ოცნებებს რომ ვეღარ გავუძელი .

ალბათ სიყვარული ყველას დაგვავიწყდა,
როგორი არის სხვა რომ შენზე ფიქრობს,
ახლა მოდაში ხომ ფარსი შემოვიდა
ხალხმა, სიმართლე რომ აღარ დაიჯეროს.

მაგრამ,რომ გიყურებ ჩემთვის სულერთია,
მზის სხივებიც უკვე ვიცი აღარ მათბობს,
ჩემთვის მოვინდომე აღარც დამითვლია,
შენმა სურნელებამ, ბევრჯერ რომ დამათრო.

ახლა უკვე დაღლილს ფიქრი არ მასვენებს,
ნუთუ ეს ცხოვრება მხოლოდ მე დამტანავს,
ნუთუ ტკივილები თავს არ დამენებებს,
მერე ჩემი სიტყვა ფასსაც რო დაკარგავს.

ისევ მოვწყვდები ამ ქვეყნიურ ბედნიერებას,
მე აღარ მინდა, ისევ თქვენთვის გაინაწილეთ,
ისევ მოვყვები იმ ქვეყნიურ უღრუბლო სეტყვას,
მაგრამ ეს გრძნობაც, ჩემიანათ აღარ დაინდეთ.

მ.გუბელაძე