ადამიანი ქვეყანაზე იმიტომ გაჩნდა,
რომ დაედგინა დედამიწის უფერო ზღვარი.
რომ,ყოფილიყო ერთადერთი ვისაც ტკიოდა,
შთამომავლისთვის რომ გაეღო სამოთხის კარი.

მაგრამ ვის ვერჩით ავირჩიეთ უკვე რაც იყო,
და ასარჩევიც ბევრი დარჩა, სხვამ თუ გაგვიგოს,
ჩვენ როცა ვაგებთ, ღმერთს ვაბრალებთ მაშინ სადიყო,
როდესაც ტკივილს თავს ვერ ვართმევთ, ვთხოვთ რომ დაგვინდოს.

მე თუ ჩემს გულში დავინახე შენი ცრემლები,
სინამდვილეში მე დავუშვებ რომ შენ იტირო,
მაგრამ თუ მკითხავს რომელიმე,რატომ? ვერ ვხვდები,
მე მას ვერ ვეტყვი რომ ეშმაკმაც გლოვა დაიწყო.