გულშიც სიცარიელე სუფევს,
სულშიც სიცარიელე ჩნდება.
სიცოცხლის სურვილი არ მაქვს,
სიკვდილის სურვილი ჩნდება.
თუმცა, მე ვხედავ დედას.
მის სევდით სავსე თვალებს
და მავიწყდება ყველა,
ვინც მე მავიწყებს თავებს.
იმ წამს ვეხვევი დედა
და ვგრძნობ მის სითბოს გულში.
როგორ ვუყვარვარ. ნეტავ .....
როგორღა მიტევს გულში ?!
და აი ამდროს ისევ
სამყაროს ნათელს ვხედა.
სიცოცხლის საწყისს ისევ
მე კვლავ დედაში ვხედავ.