ისე გამყინა, ამ ზამთრის სუსხმა,
რომ შემოდგომის მანატრებს ფოთოლს...
შემოუძარცვავს სამოსი ხეებს,
ვრცელი სიცივე სიმწვანეს მოსპობს!
ისე გამყინა ფიქრებმა შენზე,
გული სალბუნად ოცნებებს მომთხოვს,
დიდიხანია გამოზაფხულდა,
თუმცა ზამთრამდე, ათასჯერ მოთოვს!
ისე გაცივდა გულში ღრმად სისხლი,
უკვე არც შენ და აღარც სხვა მომწონს...
აღარც ოცნება, და აღარც ფიქრი,
თავზე წლების სვლა ულმობლად მომთოვს!
ისე გამყინა უშენოდ სუსხმა,
რომ შემოდგომის მანატრებს ფოთოლს...
გაზაფხულდება, აპრილის თხუთმეტს,
გულის ჭრილობა სალბუნებს მომთხოვს!
ძლიერ შემცვალა დროის დინებამ,
ამაზე სარკის ნატეხიც მოწმობს...
დიდიხანია გამოზაფხულდა,
თუმცა ზამთრამდე ჯერ კიდევ მოთოვს!