მიდის ოქტომბერიც წვიმებს ეპარება,
ამ შემოდგომითაც ვრჩები მარტოსული,
ყვითელი ფოთლები ერთურთს ეფარება,
ერთურთს ეფარება წვეთიც თვალს მოსული...
დღეს შენს სასაფლაოს ფოთლით გადაპენტილს,
დაჰკრავს ჯადოსნური სხივის ანარეკლი...
შესანდობარს დავლევ შენთან ალავერდით,
ვიცი რომ გაიგებ, ვიცი არც რას მეტყვი.
მიდის ოქტომბერიც, გულზე სანთლებს გინთებ,
იქნებ და იმ ქვეყნად ესეც რამეს გშველის...
ყვითელ ფოთლებს ვატან შენზე მონატრებას,
შენზე მონატრებას ვიკლავ ლექსის წერით.
კვლავაც და აგინთებ სანთლებს ხატების წინ,
კვლავაც გაგიხსენებ თვალებცრემლიანი...
კვლავაც შემოგივლი კვირა დღეს საფლავზე,
ამბებს მოგიყვები, როგორც დღემდე არის.
მიდის ოქტომბერიც წვიმებს ეპარება,
ამ შემოდგომითაც ვრჩები მარტოსული,
ყვითელი ფოთლები ერთურთს ეფარება,
ერთურთს ეფარება წვეთიც თვალს მოსული...