ლექსი დაწერილია მაშინ როდესაც 13 ივნისის მერე რამოდენიმე თვე გავიდა ეძღვნება ყველა იმ ადამიანს ვინც დაიღუპა ^^ მეც იქ ვიყავი და ვიგრძენი თუ როგორი შიში გამოიარა მან ვინც გადარჩა ხოლო ვინც დაიღუპა ყოველთვის მოვიგონოთ და ნათელი სანთელი დავუნთოთ... :(

ჩემი სათქმელი ის არის რომ დააფასეტ ადამიანები სიცოცხლეში ჩვენ მათ ფასს მხოლოდ სიკვდილის მერე ვხედავთ მეტი წილი :/ ...

რამაგრად მიცხოვრია მე ამ ცხოვრებაში
ვერაფერს ვერ გავხდები მე ამ ბოდებაში (ბოდვა)
რა აზრი ქონდა რატომ დავიწყე
სულ არ მინდოდა იმიტომაც დაიწყე ...

მე შენ გითხარი ცხოვრება სასტიკია
თბილისში 13 ივნისს მოხდა დიდი სტიქია
მან დაანგრია და დახოცა ბევრი
16 ივნისს აცხადებს გლოვის დრეს ქართველი ერი

რატომღაც ვფიქრობთ როგორ წავიდნენ
ხელი დაგვიქნიეს და ზემოთ ავიდნენ
რატომ არ დარჩნენ ჩვენთან ერთად
ვყოფილიყავით და გვემღერა ერთხმად

მე ამ ცხოვრებაში ბევრი გავიარე
ჩაფიქრებულმა სვანიძეზე ავიარე
მე დავინახე ბევრი ცუდი და ბევრიც საზიზღრობა
ბევრი სინანული და ხალხის შიშის გრძნობა <3

რამაგრად მიცხოვრია მე ამ ცხოვრებაში
ვერაფერს ვერ გავხდები მე ამ ბოდებაში
რა აზრი ქონდა რატომ დავიწყე
სულ არ მინდოდა იმიტომაც დაიწყე ...

ავტორი - ომარი ავაზიშვილი
თარიღი - 22/სექტემბერი/2015