მოდი, რომ ღიმილი გაგიყო შუაზე,
რომ ისევ დააჩნდნენ სამყაროს ფერებად,
და სანამ იქნები ძვირფასო უარზე,
ვიქნები ფიქრები და დამეწერება-
განცდები... და ასე მარტივად წამება,
რომელიც გულიდან, ვენიდან, მიწამდე
გადადის... და მერე მზეც არ გვეამება.

მოდი, რომ გავიყოთ ღიმილი თანაბრად,
მერე რომ ვათენოთ ჩრდილამდე ჩრდილიდან,
და გრძნობა სხეულში ჩარჩენილ "ანაბრად"
იმატებს წონაში, ხოლო შენ ტირი და
გარბიხარ... მოგყვები გიჟივით, -ვარ კიდეც
გიჟი და სამყარო მავალებს გიცავდე
იქამდე, სადამდეც თბილ ხელებს ჩამკიდებ.

მოდი, რომ ღიმილი გაგიყო შუაზე...
მოდი, რომ ღიმილი გავიყოთ თანაბრად.