მოგიძღვნი ლექსებს, ფიქრებში გაზრდილს...
მოგიძღვნი სიტყვებს გულში წარმოთქმულს,
მოგიძღვნი სიძულვილს, გრძნობაში გადაზრდილს
მოგიძღვნი ოცნებებს, ყვავილად ამოსულს.
მოგიძღვნი , გეტყვი, შენიოა კარგო...
გულით ატარე არ დაგეკარგოს,
და სასთუმალთან როცა მიმღერებ,
როცა მაგ ბროლის ყელს მოიღერებ...
მითხარი , რომ ეს ისევე გახსოვს,
რომ არ ივიწყებ გარდასულ , კარგ დროს.
მითხარი , რომ სულ გიყვარდი კარგო,
არ დამივიწყო , არ დამეკარგო.
მე კვლავ მოგიძღვნი უაზრო ლექსებს,
კვლავ ავაფეთქებ გრძნობებით ფურცლებს,
რადგან გაიგე ეს ჩემო კარგო ,
რომ ჩემი გული მეტს ვეღარ უძლებს!
პ.ს. აბა რას იტყვით?