ნისლებს მიღმა კვლავ
კიდევ ერთი
დიდი კარია,
მე სიცივე მკლავს
რაც მახსენებს
ამინდს ქარიანს,
და მეც ავენთე
მარტოსული სიგიჟით მკვდარი,
ყველა დროება
რაც კი მინახავს,
ვიცი კიდევ რომ დაიგვიანებს
და სანამ იმ დროს მივხვდები
ვარ უჩინარი, უცხო
პასუხს ვერასდროს მე ვერ მივაგნებ,
რად არ ვუნდივარ ადამიანებს.
ე.მ.