ლაბირინთის მრავალ გზაზე ერთი ვნახე რჩეული
პატარა და საყვარელი გოგო იდგა ეული,
ნამტირალევს არა გავდა გზას ეძებდა გასასვლელს
მისი მონაყოლი მე კი არა თვითონ მასაც დააბნევს,
ჩაგძირავს და ვერ გამოხვალ მგონი მანდვე დარჩები
სხვა კი ტკბება სიხარულით რომ უფსკრულში ვარდები,
მოდი ეს გზა უფლისაკენ სულ სანთლებით გავიაროთ
ტაძრები და მონასტრები ყველა ფეხით მოვიაროთ,
სიყვარულის მადიდებელს ხელი უცებ გაუწოდე
მე კი პოეტს პოეტურად პოეზია მომიწონე.