კარგი ხარ ყოველმხრივ, შენ ჩემო თილისმა
შენ ირგვლივ ყოველთვის კარგია აურა,
მარადჟამ მწვანე ხარ, ჩაგითქვა თბილისმა
სიცოცხლის მშვენება, აწ ჩემო, ღამურა!

სითბოს და პოზიტივს მე ისევ გაჩუქებ,
და სიმორცხვისაგან თავს ნუღარ ჩაღუნავ
გაუძლებ სიცხეს და გაუძლებ ქარბუქებს,
ლამაზო და ჩემთვის ძვირფასო, ღამურა!

რა გრძნობა გეუფლა, მე რომ ჩა-გეუფლე
პირდაპირ სხეულში წამივით დამბურძგლა,
კვლავ კარგად მახსოვს მე როცა ჩაგეხუტე
კოცონად ინთები სულ შიგნით, ღამურა!

თავხედი მეკვლე ვარ, ახალ წელს მე შენი
შენმა სიყვარულმა ეს გული გამურა,
უცნაურს რას ხედავ, ან რატომ იცინი
ის მური მწვანეა, მზეთბილო ღამურა!

და ვგმინავ უსულოდ, ჩავძირავ ტიტანიკს,
რატომ ხარ ასეთი სათნო და თან სუფთა,
ყვავილებს დაგიკრეფ, სულ ჩემკენ მიყვავის
ოცნებავ, ლამაზო, ფრთასხმულო, ღამურა!

ყინვასაც გაუძლებ, ასე რომ დაფრინავს,
ყველასთვის გინთია კოცონი ამწუთას,
გრძნობები გაშიშვლდა, გათბა და გაფრინდა,
მაინც ხომ ჩემი ხარ, ძვირფასო, ღამურა!
ე.მ.