ვარდს შეჰღაღადა ბულბულმა:
ისმინე ჩემი გალობა
და პასუხ მიეც ჩემს გრძნობებს,
შენ შთამაგონებ სიმღერას
და შენით ვცოცხლობ იცოდე....
.....

ახლა გადაგისვრი თამარის დროში და მეფედ დაგსვამ
ვეფხისტყაოსანსაც მოგიძღვნი და ხოტბასაც შეგასხამ
მერე გაკურთხებ მზეთა მზედ და გადაგაქცევ ალვის ხედ
ზღუდედ მოგიჩენ ანგელოზს და აღგემართები კლდედ

კვლავ გავცოცხლდებით და ლოტოსებს ჩაგაწნი თმაში
მოგიტაცებ და გაგაქროლებ ედემის ბაღში
სადაც უფალი გვიკურთხებს ამაღლებულ კავშირს
შემდეგ კი ისევ დაგაბრუნებ ამ ქვეყანაში

თუ მომინდება ლეონარდოს ფუნჯსაც მოვიპარავ
ჯოკონდას ცინიზმს შენს გულწრფელ ღიმილს ვამჯობინებ
თითოეულ დეტალს მშვენიერ გრძნობით მოგიხატავ
ფერთა გამით დაგათრობ და სიყვარულს გაბოდვინებ.

მე არსაკიძეს ვაჯობებ მაშინ,
როცა ტაძარზე უარს ვიტყვი ჩემო
გეგეშიძეს კი ვამართლებ მუდამ
რადგან წოდება შეგწირა შენო.

მიყვარხარ ავთანდილზე მეტად
ვიბრძოლებ ტარიელზე ძლიერ
მინდება მოგეფერო მუდამ
და შენთან ვიყო ამიერ

------
P.S კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი , რომ ლექსის წერის ნიჭი არ უბოძებია ჩემთვის ღმერთს. ვიცი ახლა გაიფიქრებთ, მაშ რატომ დაამატე ეს ლექსი სიახლეებშიო. გიპასუხებთ : გულის სიღრმეში მეიმედება, რომ დააკომენტარებთ არა კარგი ლექსია ძალიანო :D რა ვქნა მეგობრებო, ამქვეყნად იმედი ყველაზე ღირებულია და მეც მეიმედება :D ^_^