კაშკაშა ვარსკვლავო,უცვლელობით მსურს შენ გემსგავსო,
მაგრამ არ გგავდე ღამეული სხივმოსილებით,
რომ მხოლოდ ბნელში ცის კიდიდან არ დავაფასო,
ის რასაც მალავს მთვარე თითქოს სადაფის ქვებით.

შემოსილი ხარ ბრწყინვალების შარავადენდედით
საუკუნეებს ითვლის შენი ჩუმი ნათება,
მარადიული უძილობით, შენი სასჯელით
ხმელეთს დაჰყურებ,უდარაჯებ როგორც ხატებას.

გაფაციცებით უცქერ მთა-ველს დაპენტილს თეთრად,
გათანაბრებულს ქათქათა და სპეტაკი თოვლით,
ვხედავ მყინვარებს,გოლიათებს მზირალს ზვიადად,
სანაპიროებს უკაცრიელს თუ სავსეთ ხალხით...

ვარსკვლავო მსურს მეც უსასრულოდ ვუცქირო თუმც სხვას,
თავი მივაყრდნო მის მკერდს როგორც ძვირფას სასთუმალს,
შენ ზღვის ტალღების ითვლი რბოლას და ასვლა-ჩასვლას,
მე კი დავითვლი იმ მკერდიდან ამოსულ სუნთქვას.

ვიფხიზლებ მარად უსასრულოდ,დაუღალავად,
არ მომწყინდება მისი სუნთქვის დარაჯად დგომა,
არ დავიღლები, ვუცქერ თვალის მოუხუჭავად მას ვინც მიბოძა მხოლოდ ერთხელ, უფალმა ღმერთმა.
სიტკბონარევი მღელვარება არ მომბეზრდება
და თუ სიცოცხლე საუკუნო არ მიწერია, ამ მკერდზე სიკვდილს ჩემი გული შეეგებება,
ჰო, მის მზერაში თუგინდ სულიც დამილევია!


არ ვიცი იცით თუ არა ეს ლექსი,ყოველ შემთხვევაში მე ძალიან მიყვარს და მომინდა თქვენც გაცნობოდით ანაც უბრალოდ გაგეხსენებინათ. ♥