არალექსისებრი ჩა-ნაჯღაბნი
ქათქათა ტანზე თოვლისფერ კაბას გაცმევ ოდნავი ხელის კანკალით,
ხვალ გელოდები საკურთხელევლთან მე სიყვარულით სულ მთლად დამწვარი.
წაბლისფერ თმაში ცვრიან გვირილებს გიწნი და ვამბობ სულ მეყვარები,
სულ მეყვარება შენი ღიმილი,შენი ტუჩები და ეგ ხალები.
ცრემლებით სავსე თაფლისფერ თვალებს ვაშრობ ცხელი და მწველი ამბორით,
მინდა სულ ვწერდე შენს სინაზეზე,შენდამი გრძნობით გიჟი ვარ,მგონი.
სისხლისფერ ტუჩებს ვეხები ისე, თითქოს ეხება ტილოს მხატვარი,
ყოველ დღეს შენზე ფიქრებით ვიწყებ,სასმლის მაგივრად შენით ვარ მთვრალი.
შენს გრძელ წამწამებს სუნთქვაშეკრული ვითვლი ყოველი დაღამებისას,
შენა ხარ ქალი,ვისი თვალებიც უფლისკენ მავალს გადამეხიდა .
შენს ფერმკრთალ ტუჩებს ცხელი ტუჩებით ესთეტიურად ვეამბორები,
სულ რომ ვკვდებოდე,მაინც ყოველთვის,მაინც ყოველ წამს მემახსოვრები.
შენს თეთრ სახეზე პატარა ხალებს ვითვლი ჩუმად და ისევ ვიღიმი,
შენ ხარ ის ერთი ვის გამოც ცოდვილს აღარ მაშინებს მწარე სიკვდილი.
ხვალ გელოდები უფლის წინაშე უნდა დაგიდო მე მტკიცე ფიცი,
რომ მეყვარები,სულ მეყვარები, თუმცა ორივემ ისედაც ვიცით.
ქათქათა ტანზე თოვლისფერ კაბას გაცმევ ოდნავი ხელის კანკალით,
ხვალ გელოდები საკურთხელევლთან შენდამი გრძნობით სულ მთლად დამთვრალი.
ანა ზეიკიძე