ერთი ნამცეცა, ნაზი არსება
ჩემი ზღვა იყო, ჩემს გულს ავსებდა, მის შეხებაზე ქარი მარხევდა, ჩემი გემი კი აფრებს ასწევდა. თვალებს ვუყურებ, ცქერით ვერ ვთბები, მინდა ჩავიკრა, ვუთხრა ლექსები... ასე რად მოხდა, ვერა, ვერ ვხვდები, სადღაც, ოდესმე, ალბათ შეგხვდები... ცარიელ სახლში მარტო ვერ ვრჩები, კარებს ვაღებ და ჰაერს ვეხები, ნუ გაჩერდები... ნუ შეფერხდები... ჩემიც მეყოფა დარდის ცრემლები. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
