ყოველი დილა ისევ დამღლელია,
მე რასაც ვეძებ, ერთი სანთელია,
ღამეს მოველი,
თითქოს საშველია,
ჩემი ტკივილების ჩუმი მფარველია...

მომინდა უცებ ერთიც დამელია,
თითქოს ოცნებები იმ დროს ნათელია,
თუმცა რა აზრი აქვს,
მგონი ამერია,
ჩემი მათრობელა შენი თვალებია...

რაც მზეს მაშორებს დიდი ფანჯრებია,
დილის ნამი რომ მძივად დაბნევია...
ჩემი იმედი კი გულის სარკმელია,
შენ რომ შეაღე და...
ღია დაგრჩენია.

წუთიერ ცხოვრებაში,
წამიც სათვლელია,
თითქოს აღმართზე ვარ,
ღონეც დამელია,
ხელს რომ მომაშველებს ციცქნა ფანტელია,
თითონაც უკვირს,
ფიქრი დაბნევია...

მე რაც მაწუხებს რთული სათქმელია,
მაგრამ ცხოვრების აზრის ჩამდგმელია,
ერთ ლამაზ ანგელოზს იცი რა რქმევია?
ჩემი ბედისწერა...
- მისი სახელია!