ზოგმა დამიკიდა,
ზოგმა დამივიწყა.
ვიღაცას ვუყვარდი
და უცებ გადავუყვარდი.
მე ვტიროდი,
შენ იცინოდი,
მე გელოდი,
შენ კი არ ჩნდებოდი.
ვიღაცას უხაროდა,
ვიღაცას ტკიოდა,
გარეთ კი ქარი წიოდა.
ზურგს ხერხემალი დააჩნდა,
დედამიწას სიყვარული აღარ გააჩნდა.
ვიღაც კვდებოდა,
ვიღაც ჩნდებოდა,
ის იბადებოდა,
სადღაც სურათი იხატებოდა,
სიცარიელის მუსიკა იწერებოდა..
დღეები უაზროდ იწელებოდა.
მე მციოდა,
მას შიოდა,
მე მარტოობა მახრჩობდა,
სხვას კი სიყვარული ართობდა.
ასეა, ზოგმა დამიკიდა,
მანაც დამივიწყა.
არავის ვუყვარდი
და მე გაურკვევლობას ვუკრავდი.
გარეთ ციოდა,
გაზაფხულს სული ტკიოდა.
მე მიყვარდი
და მაინც მარტოობას მივყავდი..