იმედია არ გეწყინება ჩემს დედიკოს მისალოც ბარათზე რომ დავუწერო ხო?

ყოველთვის ვფიქრობ, განა პოეტები თუ მწერლები მართლა გრძნობენ იმას რასაც წერენ, ხშირ შემთხვევაში მგონია რომ არა. გამიხარდება თუ შენი სიტყვები და განცდები რეალური და გულწრფელია.

რა თქმა უნდა არ მეწყინება მაცაცო, პირიქით, მოხარული ვიქნები თუ ჩემი სიტყვები ვინმეს გააბედნიერებს.

ცარიელო სიმრავლევ, სამწუხაროდ შენი სახელი არ ვიცი რომ მოგმართო. მართლა არ ვიცი ისე რატომ მოიცალა შენმა გონებამ რომ სხვისი გრძნობების ავკარგიანობაზე მსჯელობს საკუთარის ქონის მაგივრად, მაგრამ აი რა, ადვილია იცინო სხვის სიმართლეზე საკუთარი სიყალბით.
მე, რომელსაც შენ არ მიცნობ და რომც გამიცნო ვერასდროს გამიგებ, არც პოეტი ვარ და არც მწერალი, მე ის სამურაი ვარ, რომელიც საკუთარმა ბატონმა დაფლა ცოცხლად და შურის საძიებლად წამოდგა სამარადისო განსასვენებიდან. თუკი სამურაის მნიშვნელობა გესმის, მაშინ ისიც უნდა გესმოდეს რომ მის ყოველ სიტყვას მისივე სისხლი წერს და ღირსება ერთადერთი რამაა რასაც არ ვყიდი. თუკი შენ არ გესმის "ბუსიდო", თხოვნა მაქვს, შეეშვი საკურას ყვავილებს, მე იმისთვის არ ვწერ რომ მავანთა თვითკმაყოფილება და ამპარტავნება ვაკმაყოფილო, არც იმისთვის რომ დიდება და აღიარება მქონდეს... არამედ იმიტომ რომ ცოცხალი ვარ და დაე, ეს იცოდეს მან, ვინც სასიკვდილოდ გამიმეტა.
და ვერავინ, ვერავინ გაბედავს უწოდოს ჩემს გულწრფელ მადლიერებას და სიყვარულს დედისადმი - სიყალბე.
გველების ბაღში ცხოვრება არავის ეკრძალება, მაგრამ... ტაძარში შესვლისას თვით ქვეწარმავალმაც შხამი ტაძრის კარიბჭესთან უნდა დატოვოს და ღმერთთან სუფთა გულით შევიდეს.
და დაე ხშირად იკითხე ჩემი გრძნობები, ვინძლო, ოდესმე, გატეხო ის სარკე, რომელშიც მხოლოდ შენი ანარეკლი ჩანს და გულწრფელად გაიღიმო.
ბოდიშს ვიხდი რომ სული შეგიშფოთე ჩემი ლექსით,
პატივისცემით, მკვდრეთით აღმდგარი მეცამეტე- ლაზარე 13

აშკარაა , რომ ჩემმა კომენტარმა გაგაღიზიანა. რაები მიწოდე , ღმერთო ჩემო. მე შენს შეურაცხყოფაზე არ გადავსულვარ. თან არც ეგ მითქვამს რომ შენი ლექსი ყალბია. მე უბრალოდ ვთქვი რომ გამიხარდება თუ აქ გადმოცემული სიტყვები გულწრფელია მეთქი. გეტყობა იაპონია მოგწონს. და მგონია რომ ანიმეებსაც უყურებ . ის რომ ეგოისტი ვარ, ისედაც კარგად ვიცი, თუმცა თამამად ვაღიარებ ჩემი ნაწერები ნაგავია და საშუალება რომ მქონდეს დიდი სიამოვნებით წავშლიდი ამ ნაწერებიდა. ცარიელი სიმრავლე განსაკუთრებით არ მომეწონა , თუმცა იმ ცარიელ სიმრავლესაც აქვს ერთი ქვესიმრავლე, იმედია მეც შემრჩა გული
არ ვფიქრობ რომ ღმერთთან მისვლას სუფთა გულით შევძლებ, ზედმეტად ჩაძირულია ჩემი სული ჭაობში. ბუსიდი რაღაა ეგ უკვე არ ვიცი, ამდენი ცოდნაც არა მაქვს .
და ჩემი რჩევა იქნება ჩემს კომენტარებზე ნუ გაღიზიანდები, უბრალოდ გაატარე. ერთი ჩვეულებრივი ადამიანი ვარ , სამწუხაროდ. :)

აი ისევ, ცარიელი სიმრავლე იმიტომ გიწოდე რომ წერტილების მეტი არაფერი გიწერია, და არა იმიტომ რომ შეურაცხყოფა მსურდა. იაპონია მომწონს, ანიმეებსაც ვუყურებ. თუმცა კომენტარს კიდევ ერთხელ თუ წაიკითხავ, გაიგებ რომ რაც გეგონა რომ გიწოდე, არ გეკუთვნოდა, აკი გითხარი, იღებ იმას, რაც შენ არ გეკუთვნის მეთქი, სირცხვილი არაა იკითხო ის, რაც არ გესმის. ბუსიდო სამურაების კოდექსია. სამურაი, რომელიც ოჯახს არ აფასებს, ვალდებულია თავი მოიკლას. სიტყვა სამურაი მსახურს ნიშნავს და ოჯახის სიწმინდის, ერთობის და ღირსების სიმბოლოა
ღმერთთან კი ვისი სული მივა, ეგ მისი საქმეა და არა შენი, და სუფთაც მიხვალ თუ მას უნდა, რაც შეეხება ჭაობს, მომეცი ხელი და ამოდი მაგ ჭაობიდან თუ ესე გძაგს, და ეგ თავმდაბლობა შენთვის შეინახე, გველი კი იაპონურ მითოლოგიაში ადამიანი და სიბრძნის სიმბოლოა
დანარჩენი მგონი გასაგები იყო

ჰოდა ეგ რაღაცები პირველ კომენტარშივე განგემარტა შე კაი კაცო, თორე ჩემი თავმოყვარეობა ცოტათი შეილახა. ბოლო აბზაცს საერთოდ არ ვეთანხმები, თუმცა ეგ რწმენის მომენტია, ვისაც რისი გვინდა იმის გვჯერა. თავმდაბალი არ ვარ, მე უფრო მეტად გულწრფელი ვარ, და წუთიერი სისუსტის დროს მემართება ისე, რომ საკუთარ ფიქრებს ყველას ვუზიარებ. როგორც გალაკტიონი, რომელიც ჩემი მონათესავე სულია. :))))

ბევრი ვწერე ისეც და საშინლად ზარმაცი ვარ. ნუ დამეთანხმები, გამოწვდილი ხელის ჩამორთმევაც კმარა

ბოლო სიტყვის დასრულებისას უცანურად ამიძგერდა გული,თითქოს სიამაყითაც...წარმოვიდგინე რამხელა ბედნიერებაა როცა შვილი,ამ სახით გილიცავს დედის დღეს და ბედნიერებისგან შემაკანკალა!
თითოეული სიტყვა გულწრფელი მომეჩვენა...სასიამოვნო წასაკითხი იყო!

დიდი მადლობა ასეთი თბილი სიტყვებისთვის