და აჰა მწუხარების ჟამს,
მე ჩავცქერი საუკუნო წამს,
ვეძიებ და ვერ ვპოულობ თავს,
რადგან სევდა უფროდაუფრო მჭამს.
მე მივდივარ და მივყვები დროს,
მივდივარ და ვერ ვეწევი ჟამს,
იგი მიპყრობს და მიმათრევს თან,
მინდა მაგრამ ვერ ვერევი თავს.
მინდა ვნახო და ვიპოვო ჩემი სახე,
არ მინდა რომ სამუდამოდ გავქრე,
მინდა მქონდეს ჩემი თბილი კერა,
არ მინდა რომ დროში ჩავიკარგო.
და აჰა კვალ ავიღებ კალამს,
კვლავ დავიწყებ ჩემი ბედის ხატვას
და დავიწყებ არეული ლექსის ბაას
და გადმოვცემ ჩემს დარდასა და ვარამს.