უკვე რვა წელია მენატრები,
უკვე თავზე სევდა შემომეხა,
იცი შენ მაქციე ჩემო ტკბილო,
ამ ლექსების შემოქმედად,
ისევ მეზიზღება იანვარი,
შენ ხომ იანვარში მიგვატოვე,
ისე წახვედი რომ, გულში იცი?
სევდა სინანული დამიტოვე,
უკვე რვა წელია შენთან მინდა,
უკვე რვა წელია გელოდები,
უკვე შენსავითაც აღარ მიყვარს,
იცი?! როცა მანდ მოვხვდები,
ვიცი რომ შენ სამოთხეში შემომხვდები,
გულს არ გავიტეხავ ისევ ვიტყვი,
შენ რომ მე გიყვარდი გაგიჟებით,
უკვე სიზმრებშიც კი ვეღარ გხედავ,
მგონი უშენობით გავგიჟდები,
ყველას დააკლდი და აატირე ,
გული შენი წასვლით ამატკინე,
ჩემი ყველა წყენა მაპატიე,
ყველა გაბრაზება მიკვირს გულში როგორ დაატიე,
ერთი გაბრაზება რომ არ მახსოვს,
ერთი ხმის აწევა ტონზე მაღლა,
იცი?! უშენობით შევიცვალე ,
მიკვირს მიკვირს მაგრამ აღარ ვმალავ,
ისევ მგონია რომ შენ შემოხვალ ისევ მოლოდინით გელი,
მაგრამ შენს საფლავს ხომ აწერია მოკვდა ორიათასექვსში....




მეგობრებო იმედია მოგწონთ ჩემი ლექსები თუ არა და ჯანსაღ კრიტიკასაც სიამოვნებით მივიღებ, გთხოვთ გამიზიაროთ თქვენი შეხედულებები.