იცი?! მჭირდები!
და თან მაკლიხარ..
გულში კი გაჩნდა რაღაც იარა..
ღიმილი გაქრა,
ცრემლებიც გაშრა,
ტკივილი ისევ ადგილზე დარჩა.
იცი?! მჭირდები!
მაგრამ გარბიხარ..
სულშიც იგრძნობა უკვე ტკივილი,
ტკივილი, რომლის ავტორიც შენ ხარ,
ტკივილი, რომლის მკურნალიც შენ ხარ..
მართლა მჭირდები!
მართლა მაკლიხარ!
გულში მართლა ვგრძნობ სიცარილეს!..
მე არ გატყუებ, არ შემიძლია,
მაგრამ ვიცი რომ არის გვიანი..
არის გვიანი რომ დაგაბრუნო
და რომ კვლავ გითხრა რომ მენატრები..
მე მენატრები ცამდეც და იქით,
თუმცა ეს უკვე არის გვიანი...