იცი როგორ მენატრები? ვერც კი წარმოიდგენ.
სადღაც, სულის სიღრმეში ყრუდ მტკივა შენი არყოფნა.
სიცარიელეს არ ვგრძნობ რატომღაც.
მხოლოდ სევდა, რაღაც საოცრად ბნელი და მძიმე.
გიხსენებ და ყოველთვის როცა გიხსენებ მეღიმება,
ვერასდროს, ვერასდროს ვტირი.
არადა ყელში დიდ, ცრემლის ბურთს ვგრძნობ.
მჭირდები.
მჭირდები.
მჭირდები, რომ გადავიტანო ეს ცხოვრება.
ისე ჩავიძირე შენში, ვეღარაფერი გადამარჩენს.
არც აქვს მნიშვნელობა არაფერს დანარჩენს.
რადგან არაფერია იქ სადაც არის უშენობა.
ყველა ჩემი ჩასუნთქვა ისეთი უმნიშვნელოა, ისეთი უაზრო,
და მაინც როგორი ეგოისტი ვარ.
სად ხარ, სად ხარ, სად ხარ, სად ხარ, სად ხააააააარრრრ....
სად ხარ..
შეშლილივით ყოველ წამს გნატრობ,
ავად ვარ, ავადმყოფი ვარ, უშენობაში ვარ.
ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მენატრები,
ვერც კი მიხვდები, ვერც კი დაიტევ.
სად ხარ?
სად ხარ?
სად ხარ?
სად ხარ?
სად ხარ?
სად, სად ხარ?
სად?
სად??????????