არ ვიცი ახლა როგორ ვარ კარგად,
ჩვენს სიყვარულში ხშირად ვთავნებობ...
წავედი, რადგან ვარჩიე წასვლა,
უშენობისთვის უნდა გამეძლო!
დარდმა მაწამა, ოცნება გახმა,
როგორც ხმელ ფოთლებს, დარდი დამეტყო...
წავედი, რადგან მყოლოდი კარგად,
შენთვის ეს მსხვერპლი უნდა გამეღო...
დრო მიდის, იცი იმედიც გაქრა,
არ ღირდი თურმე ცრემლის ნატეხად,
შენ ვერ შეძელი გრძნობა მოგეკლა,
ვერც დარდმა შეძლო გრძნობის გატეხვა!
ვდგავარ ბილიკზე სამყაროს ბოლოს,
და სრულ სიჩუმეს ამ ბნელ ღამეს ვთხოვ,
წახვედი ჩემგან, ჩემი გულიდან,
დიდი ხანია სევდით თარეშობ!
არ ვიცი ახლა როგორ ვარ კარგად,
ჩვენს სიყვარულში ხშირად ვთავნებობ,
წახვედი, რადგან გირჩიე წასვლა,
უშენობისთვის უნდა გამეძლო!

თამარ ჯიშკარიანი
13.06.2016.