ნავი მიაპობს ტალღებს გრიგალში,ნისლიან ღამეს
გრძნომორევში იფლობა ქალი,დღისით ,უკვალოდ
იტყვის: ,,დრო არის გავფრინდეთ ცაში, ჩიტების სახლში’’..
და გადაცურავს ყინულივით ზღვას.. მიწურულს ..ზამთრის.
იგი თვალს ვერ წყვეტს მდუმარე ვარსკვლავს..მომღიმარ მთვარეს..
უნდება ფრენა,მტრედივით თეთრად ცხოვრების შექმნა..