ამ ქუჩის ბოლოს ჩანდა ნათება,
მოკვდავთ სამყაროს ბნელეთი დაეცა,
სიმარტოვეში სიჩუმე გამეფდა
შენს მოლოდინში დავინჩი დაბერდა
მოცარტის ფიქრებში მუსიკა აჟღერდა
და ამ ლოდინში უფალი დანებდა,
ეშმაკი სამყაროს ცოდვებში ამხელდა
და შავი გველი მიწაში ჩაეფლა
უბიწოებამ შელახა ევა
ადამს დანებდა დაიწყო კვნესა
უფალ წაადგა მათ თავსა ზედა,
შერცხვენილნ დაეცრნენ ფსკერსა
წითელი ვაშლი ჩაკბიჩეს ნელა,
ღმერთი განრისხდა დაწყევლა ყველა,
და მათ უბოძა სასჯელად მიწა,
რომელზეც ახლა ჩვენ ვდგავართ ზედა
სხვა ჯოჯოხეთი სადარის ნეტა?
ჩვენ მხოლოდ ერთი გვაქვს დედამიწა, სისხლით შეღებილ მინდორზე ვწევარ
წინაპრის ძვლებზე დავდივართ ყველა
ჩვენ მივისწრაფით ღვთის კარზე სწრაფად,
მაგრამ სასწორზე ცოდვები ბევრად
ჯოჯოხეთისკენ გზა მოსჩანს შავად
ჯოჯოხეთს მისული ვევედრე ღმერთსა.
-ნუ მიმატოვებ მის კარსა ზედა.
და ამდროს ეშმაკს მომღიმარს ვხედავ
ხმამაღალ ტონით წარმოსთქვა ნელა.
-ცოდვების გამო მიგიღე ძღვენად,თქვენ მან დაგწყევლათ და ნუ ეძებ შველას.
სამოთხის კარებს დავშორდი ძნელად
და გავიგონე ის ბოლო ბგერა,
რონელიც წარმოსთქვა კარიბჭის მცველმა.