ცოდვანი

გული მომტაცეს დამიმსხვრიეს,
არც კი დამინდეს,
სული წამართვეს დამიტანჯეს,
და თან გამკიცხეს,

თვალთ დამიბნელდა,და
ბინძურ სისხლში ხელი გავსვარე.
ღმერთო შევცოდე,
გავეხვიე ცოდვის ქარბუქში,

ცის კამარიდან, ველი მოსჩანდა,
სადაც სიბნელე გამეფებულა,
სადაც დროის ბორბალი,
კარგა ხანია გაჩერებულა.

ჯოჯოხეთის კარიბჭეში ფეხი შევადგი,
უკან გამოსვლა მინდოდა განა?
და მე არ მჯერა ღმერთის სიმართლის,
მე თვით სატანას ვაჯობე ლამის,

მზის ნაცვლად ჩემთვის,
უკვე ანათებს მთვარე,
მე არ ვიწამე ანგელოზი და
და ხატად ვიქციე ეშმაკის სახე,

რადაგნ მომპარეს, მე ჩემთვის წმინდა,
მე რწმენა მომპარეს, ღვთის საჩუქარი,
მე ჩემი თავი ცოდვებში ვამხილე,
რადგან ცოდვათა ბორკილს ვერავინ ამხსნის,

ყველას ეზღვევა ცოდვები განა?
არა, ცხოვრება უსამართლოა,
აქ უკვე ყველა ტყუილით ცხოვრობს
სიმართლის მხოლოდღა, მოსჩანს მარცვალი,

იცით? აქ სამართალს არავინ ეძებს,
აქ სამართალი უაზრო ბოდვაა,
იცით? აქ წყვდიადში ყველანი კვდება,
ცოცხალი მხოლოდღა ეშმაკი რჩება.