ქუჩის კუთხეში გოგონა ზის ობლად საყვარლად
მის ღიმილშია რაღაც სევდა თიტქოს ნარევი
მარტო მე ვხედავ დავიჯერო ამ ყოველვვეს
სხვები კი ისე ატარებენ ვითომც არაფერი
უეცრად მასში რაღაც მე ვიცანი
ღიმილა ლაღი მაგრამ მაინც სევდიანი
მომინდა მასთან ლაპარაკი და ასე ფიქრში გოგოს გვერდით რომ ავღმოჩნდი დაქალი ვიცანი
აი ის გოგო წლების წინ რომ დასავით მყავდა ახლა კი ვეღარც ვესალმები დამნაშავე თვით
მე ისევ მიყვარდა მაგრამ მის მზერაში ჩემი სიყვარული კი არა ზიზღი ამოვიცანი
იმ დროს ჩავიკეცე და უეცრადა ვთქვი
ელე მაპატიე კვლავ ჩემათ გიცანი