ვთისმშობელო დაიფარე ვინც კი მიყვარს,
ინც კი წამით თავის ცოდვებს ნანობს.
ანაგრძნობას, რომ ელიან შენგან ის და
სიც უფალს არაფერს, რომ არ თხოვს.
ნეულთათვის მინდა გთხოვო გამძლეობა,
ათი სახე ბედნიერი ვნახოთ.
ებერებულ "ახალგაზრდებს" შეგავედრებ,
ქროს გულით სამყაროს, რომ ათბობს.
ევრს აღარ გთხოვ დაიფარე ის ცოდვილნი,
რთხელ, რომ არ უნანიათ ცოდვა.
მობიერო ღვთისმშობელო შეგავედრებ,
იმ ხალხს ვისაც "ჩვევად ექცა" ლოცვა...

ჩუმი 'პოეტესა'