ჩემი ფიქრები, შენგან შორია
სწორედ ეს არის ეიფორია
შენ ვერ აღიქვამ ნუ რათქმაუნდა
ეს ცხოვრებაა, ე.ი. ფონია
შენ ხარ გვამები, რეპრესიები
სტრესი და გოდება
შენ ხარ აწმყოს პირველი მტერი
დეპრესიები
მკვდარი გონება
შენ დაგაჩოქეს მუქმა ფერებმა
და გაშიმშილეს ზანგმა მონებმა
პირველ პლანზე ალბათ გაქვს ვნება
მე კი გონება მჩუქნის მოგონებას
ოღონდ სულ მართალს
დამთავრებულს,
სავსეს, ნათელს, სრულს
მსუბუქს როგორც სულს
და ვიფიქრებ სულ
როგორ იტან
ასე მდაღე სუნს ...