გული გულია, ტირის
ცრემლი გაირია ფიქრის.
აღარ გავამტყუვნებ ამ ცას,
ისიც მარტოა, ტირის!
ძველი კადრებივით მიჰქრის
ჩემი საოცარი სევდა.
მე კი გამოთქმაც მიჭირს,
რომ ის საოცრება შენ ხარ!
რატომ იღლება სული?
რატომ ვერ გიტანს გული?
რატომ აღარ ზიხარ სულში?
რატომ ვერ გპოულობ ვერსად?
არა, აღარ მინდა ფიქრი!
ნუღარ მიყურებ, ნუღარ!
და გაფიქრებაც მიჭირს
რომ აღარ მოხვალ ჩემთან.
ვიცი გამიხსენებ ისევ,
მაგრამ არ ვიცი როდის!
და ვერ დაივიწყებ კოცნას
მე რომ დაგიტოვე იმ დღეს,
როცა ყველაფერი მორჩა!
და თვალებიდან ცრემლი
აღარ წამოვა, არა
ახლა ვერაფერს შეცვლი,
დაგაგვიანდა,მორჩა!