და მაშინ როცა სუსხიანი ზამთარი მოვა
მაშინ როდესაც თეთრი ფიფქები აცეკვდებიან
მე დამეწყება უშენობის მორიგი გლოვა
და ამინდებიც უნებურად ატირდებიან


იცი ყოველწამს დაგეძებენ ჩემი თვალები
თვალები,რომლებსაც არ უძინიათ კარგა ხანია
და აი ისევ,ისევ და ისევ გლოვის ზარები
ეს ცრემლი,ტკივილი,სინანული შენი ბრალია

შენი ბრალია რომ ვიწამე კვლავ სიყვარული
რომ დამაჯერე"სიცოცხლეო საოცარია"
შენ არ გიგრძვნია თანაგრძნობა არც სინანული
არ გითქვამს გულში"რომ ვატყუებ რა შესაბრალია"

და მერე იყო განშორება"კარგად,მივდივარ"
არ გითქვამს რისთვის წახვედი და დამტოვე მარტო
ვიცი სხვა გიყვარს,სხვას ატყუებ,აღარ გინდივარ
მაგრამ საწყალი მეამიტი მე ისევ გნატრობ




მოკლედ ეს ლექსი სრული ექსპრომტია.ახლახანდ დამიტრიალდა ეს სტრიქონები თავში და არც კი გადამიხედავს ისე ავაწყე.სრული უაზრობაა გეთანხმებით მაგრამ რატომღაც მომინდა სხვისთვისაც გამეზიარებინა