მე, შენ ყველაზე მაგარ, ლექს დაგიწერ.
სიყვარულს, გრძობებად შიგ გულში ჩაგიფენ.
დაგიწერ, სიტყვებად ისეთ ლაღ შეგრძნებებს,
რომ შეგიყვარდები ვფიცავარ ჩემს ღმერთებს.
მე გამოვიგონებ, იმ რითმებს რომელიც,
ვერასდროს, ვერავინ მერე რომ ვერ შესცვლის.
არა მე არ დავწერ უბრალოდ დავხატავ,
ტრფობის ველს, გაშლილს და უზომოდ, ლამაზ ქალს.
იქნება ომები, ჩემსა და შენს შორის,
თუმც გამარჯვებული, დარჩება გრძნობები.
ტკბილია იცოდე, რომ ძალზე ტკბილია
შენთან ბრძოლაში რომ უცებ მოვკვდები.
მე, შენ ყველაზე მაგარ ლექს დაგიწერ.
ისეთს, რომ ცხოვრება უჩემოდ არ ღირდეს.
ვერ ძლებდე ყოველ დღეს მეძებდე ჩემს ლექსში,
გყოფნიდეს და თანაც, რომ აღარ გყოფნიდეს.
გწყუროდეს, წყალივით ეს, ჩემი რითმები.
მეძახდე ყოველ დღეს, რომ მე შენ გჭირდები.
მე შენ ყველაზე მაგარ ლექს დაგიწერ.
მიყვარხარ და უკან არასდროს დავიხევ.