ნუ მაპატიებ შეშლილ ოცნებებს,
ნურც ჩემს თვალებში გაფანტულ მზის სხივს,
ნუ მაპატიებ ჩემს სიჯიუტეს,
და ნურც ამ სტრიქონს შენ, რომ გულს გიხსნის.
არ მაპატიო ის, რომ მიყვარხარ,
რომ შენზე ფიქრით ვაპარებ ღიმილს,
ბაგეს, რომელსაც მონატრებიხარ
და საკოცნელად სიზმარში გიცდის.
ვერ მაპატიებ მე ერთგულებას,
შენთვის უსიტყვოდ ნათქვამი ფიცის,
ვერ მაპატიებ შენ ჩემს სიგიჟეს,
გისოსებს მიღმა სასჯელს, რომ იხდის,
რადგან მე მაინც მოვალ შენამდე,
გულზე დაგაბნევ მაისის მზის სხივს,
სიზმრებს დავტოვებ და ცხადში მოვალ,
მოვალ ქარივით შენთვის, რომ იბრძვის,
მერე ბაგეზე დაგეკონები
და დაგიკოცნი დაბნეულ ღიმილს.
ბედნიერებას პეშვით მოგიტან,
იმ გულთან ერთად სამოსს, რომ იცვლის.
მე შენ ვერაფერს ვერ მაპატიებ,
დრო არ დაგრჩება ამაზე ფიქრის.
ეს სიახლოვე შენც გაგაგიჟებს
და შენი ბაგე ჩემს სათქმელს იტყვის.