ქარმა დაარბია სულის დარაბები,
შუა ღამეა და არც კი მეძინება ...
ცრემლებს მოგონებებს ჩუმად ვაყლაპვინებ...
ახლა ოცნებები გადამეკიდება ....

ქარი სულის სიღრმეს ისე აზანზარებს,
თითქოს ეკუთვნოდეს ჩემი აგონია...
ლექსის შინაარსი ქარსაც ახარხარებს
ჩემზე რომ ვფიქრობდე ახლა არ მგონია ....

თითქოს ის წარსული სულაც არ ყოფილა,
სარკეს დაეკარგა სახის ანაბეჭდი,
ისე არ მახსოვხარ ,თითქოს არ ყოცილა,
ჩვენში გასრესილი წამი აღარც ერთი.....

ქარი მიფათურებს ხელებს სხეულზე და
შენს თავს კვლავ მახსენებს მისი შემოხვევა
მერე ის ოცნება ისევ ჩემი ხდება
სარკეს ვუყურებ და ცრემლებს ისევ ვხედავ....

ისევ ამირია სული მოგონებამ,
ქარმა ოცნებებში ისევ გადამაგდო,
შენთან მოსასვლელად მინდა მონდომება,
მაგრამ რეალურად ჯობს, რომ აღარ გნახო....