"ოჰ , როგორ მიყვარს იისფერ თოვლის
ქალწულებივით ხიდიდან ფენა"
ჩამონაქროლი მუზის სხივების
დილით, სარკმლიდან ანკესით ჭერა.
ოჰ როგორ მიყვარს ჩვენი საუნჯე
მთებს გადმოსული მოყვასის სუნი
ჭიქა არაყით გაბრუებული
მუზად ქცეული ტაბიძის სული.
მე ძლიერ მიყვარს ჩემი ჩანჩქერი
გულის ნაპრალებს რომ უტევს მედგრად
და თითქოს კრატერს დამსგავსებული
ამოხეთქილი გადმომაქვს ლექსად.
ამ ლექს მივუძღვნი მე გალაქტიონს
შევკადრებ სიტყვებს სახე დახრილი
ის კი თავისი ლურჯა ცხენებით
მიიჭრის დროში აღვირ ახსნილი.