ხვალ დილით ალიონს ღიმილით შევხვდები,
ნაწვიმარ გვირილებს მზის სითბო გააშრობს,
სიბნელევ,ტკივილზე რა ცივად მეხები!
და მერე რიჟრაჟთან უცოდველს თამაშობ!
იცი?მე განთიადს შენზე არ ვუყვები,
წყვდიადმა რამდენი მზის სხივი დაღუპა,
თუნდაც რომ გამხადოს დღე-ღამემ სულერთი,
დავტოვებ ღიმილებს,იმედებს საჩუქრად!
გინახავს ღიმილი ცრემლიან თვალებში?
ყინვისგან შემკრთალი აპრილი თუ ნახე?
ღამე რომ მთვარეზე ინთება სანთლები?
მოწყვეტილ ვარსკვლავებს გზა-კვალს რომ უნათებს?
მე ვნახე...ეს ღამე ბარბაცით გავლიე!
და მაინც განთიადს ფხიზელი შევხვდები,
დავლიე ცრემლები,ბოლომდე დავლიე,
მთვარე კი ჩაიქცა თავდახრილ ვერხვებში...
გათენდა,თითქოს და არც არა ყოფილა,
სიბნელის აჩრდილი სინათლით მოირთო,
სარკმელთან ერთგული ბეღურა მოფრინდა,
ნაწვიმარ გვირილამ მზის სხივი მოირგო!