მწვანე ფერი მიყვარს, ჩავიხერგე გზები;
ნეტავ ვის რას ვუშლ, რომ დამაცალეს ფრთები?!
აღარ უნდა მივიხედო უკან, მაგას ვხვდები!
ყველაფერი ჯერ წინ არის, მაგას რად მპირდები?!

ნაკვალევი ორივეს გვაქვს ,მაინც მარტო ვრჩები
უშენოთ ან შენთან ყოფნით სულ, რატომ ვიღლები?!
აღარა აქვს მნიშვნელობა, როგორი გვაქვს ბედი
ანგარებით გატენილ ტიკს, გრდემლის, დანით ვხვდები;

შეგიძლია დამეხმარო, ამირიო გზები,
ელოდები, უცდი ,როდის გაირბენენ წლები?!
შენი თავი, რომ მჭირდება შიგადაშიგ ვხვდები;
მაგრამ შენ სულ უადგილო, მზერით მაშტერდები;

არ მაშინებს მეცხრე ცაზე ასვლის მოტივები,
რადგან ვიცი თუ ჩამოვწყდი მიწას არ გავცდები,
ლოკალური კავშირებით, მამენტ მამენტ ჩნდები;
მე კი ალკოჰოლს ვაბრალებ თუ დამავიწყდები!

იცი?! მგრუზავს უშენობა, ხოლმე ხოლმე ვკვდები;
მაგრამ შენთან, როდესაც ვარ, უცხოდ ვიბოჭები,
ალბათ ფიქრობ თავს ვიფასებ ,ანდა გეპრანჭები,
ცადე თვალი გაახილო ვხედავ, რომ ბრმავდები...