ჩემი წარსულიდან სახსოვარი,
დამრჩა ერთადერთი-დაღლილობა.
გავხდი უსახლკარო მათხოვარი
დრომ და ათასგვარმა თაღლითობამ
ისე გამომფიტეს, როგორ გითხრა,
(ალბათ გავახარებ მოშურნეებს).
ძველი იარები საფლავს მითხრის
უკვე აღარც ვცდილობ მოშუშებას.
ჰოდა, ჩემი ძველი დოსიედან
ყველა ქარტეხილი ამოვშალე.
ბედთან ბრძოლა რაღა დროსია და
ტყვიაც ხომ პირშია გამოვშალო
ლამის. ერქვას ბოლო გაბრძოლება
და ან დაღლილობის რაფსოდია.
სადაც უაზრობებს გაძალებენ,
სადაც ყველაფერი აბსურდია...