ყოველ წამს ვგრძნობდი მენატრებოდი
და უშენობა სუნთქვას მიკრავდა...
არ ვიცი იქნებ შეცდომა იყო,
მაგრამ ეს გული შენ ერთს გეტრფოდა...
მონატრებისგან სულწასულ სხეულს
შენი შეხება ელანდებოდა...
დღე და ღამ ფიქრი არ მასვენებდა,
იქნებ შეცდომა იყო გაშვება...
სინდისი ქენჯნა გულს მიწყალებდა...
იქნებ გარკვევა მაინც მეცადა...
ტკივილად მქონდა ქცეული
უთქმელი სიტყვა არა ქმედება...
მაგრამ სათქმელი უკვე თქმულია...
ეს სიამაყეც დაძლეულია...
სიყვარული კი ჩემი შენდამი
უკვე მართლაც რომ გათელილია...