ვიხსენებ ყველა თარიღს,
რომც არ მინდოდეს მე მაინც,
მაგონდები.
მაპატიე,
ვერსად მიმაქვს ეს გრძნობები.
კვლავ თუ მივენდობი მხოლოდ სტროფს,
არ მყავს ადამიანი, რომელიც ჩემსას გრძნობს.
კვლავ დავიმალები, მე ამ ოთხ კედელს
მერამდენედ შევაფარე თავი, მაგრამ
უკვე ესეც ვერ მიძლებს.
შენს ნაცვლად მათ ვუკითხავ გარითმულ გრძნობას,
შენგან მიტოვებულს, მისმენენ ულევად,
რა გაეწყობა.

ვგრძნობ ძალა აღარ მაქვს, მჭირდები ჰაერზე მეტად
ვერ დავიჯერებ, ჩემთვის ყველაზე ახლომ ასე გამიმეტა
კვლავ ვრჩები ღამის წყვდიადში მარტო, და გაისმის
ჩემი ფანჯრიდან კვლავ შენდამი სტროფი გაისმის.