ლურჯია დღეს ცა,
როგორც არასდროს,
თითქოს უყლუპია
მთელი საღებავი.
ურცხვად იყურება,
წელში გამართული
სულაც არ ადარდებს,
მას ეს განთიადი.
მთვარის სილურჯეში
ნელა იკარგება,სადღაც
ჯანდაბაში ისევ იკლაკნება.
ნელა წითლდება და
დაბლა ეხეთქება,
ლურჯი მთვარის ქვეშ კი
სისხლი იღვენთება.
წვიმად მოევლინა,
ის დღეს ამ მიწაზე
რაღაც სასწაული
მზერით გამომხედა.
ნელა დამინამა სახე
წვეთებით და ურცხცად
დამისველა ლურჯად
შეღებილი,თეთრად
მთრთორვალე და
წითლად მოელვარე,
შენთვის დაკარგული,
ურცხვად მბოდიალე.
ნელა დაიხარა
ის ჩემს ბაგეებთან
თვალებს ჩააშტერდა
მთელი სიჯიუტით,
თავი დახარა და
გზა კვლავ გააგრელა,
მე კი კვლავ დამტოვა,
მასზე დანატრული.