დედამ მითხრა, შორს ნუ წახვალ!
გამეცინა გულში მწარედ
ვუპასუხე-ჩემო დედი
გავიზარდე, წლები განვლე.
დედამ მითხრა, შორს ნუ წახვალ
გავუღიმე, შევედავე
დიდი ვარ და ნუ გეშინის
დავჭკვიანდი, არას ვავნებ.
დედამ მითხრა, შორს ნუ წახვალ
ნუ დარდობ თქო, განვუმარტე
გეხვეწები ნუ იტირებ
ნუ იდარდებ ასე მწარედ.
წამი წუთად გადაიქცა
თვეები კი იქცნენ წლებად
ვამაყობდი, დიდი ვარ და
შემოვივლი დედამიწას.
დილით ადრე შევამჩნიე
ჭაღარა და მომაგონდა
ცხოვრებაში ერთი რაღაც
სადღაც, ღრმად,რომ ბობოქრობდა.
გამახსენდა ის თეთრი თმა
დედაჩემს,რომ განძად ჰქონდა.
ერთზე მითხრა აქ დაეცი
მეორეზე სიცხე გქონდა
მესამეზე,გამახსენა
ჩვენს მეზობელს,რომ ვეჩხუბე.
მომენატრა ის ჭაღარა
ყველა, მე რომ გავუჩინე...
კარს ვეცი და იმ ქალისკენ
აჩქარებით გავეშურე.
ჩვენი სახლის,დიდი ხის ქვეშ
იჯდა დედა,ისევ ისე...
უცებ ვეცი,მოვეხვიე
ის თეთრი თმა დავუკოცნე.
მოხვედიო,მითხრა დედამ
ახლა მართლა გაიზარდე,
მომეფერა, როგორც ადრე
ისე ტკბილად, ისე მწარედ.
გავიზრდე დედაჩემო
ახლა აღარ გაგაბრაზებ,
შორს არ წავალ, შენთან ახლოს
დავრჩები და გულს არ გატკენ!