მე ვესტუმრე კანიონს,
გულს ვეღარ ვგრძნობ სხეულში...
და მივენდე დინებას ,
გამაქანებს უფსკრულში...
ოდეს ბილწი ხელები
აფათურეს ჩემს სულში!,
თავს არ მივცემ უფლებას,
რომ დავბრუნდე წარსულში...
ჩემში რკინის კედლები
აუგიათ ტკივილებს!..
დღეს კი ვლეწავ დარაბებს!,
ვახშობ სულის კივილებს...
ცამ მინაბა თვალები,
ვატყობ წვიმას აპირებს...
ვიცი შენზე ფიქრები
დღეს არ გამინაპირებს!...
და მივყვები დინებას,
მიმაქანებს უფსკრულში!
დღეს ტალღები შთანთქავენ,
დაგროვილ წლებს სხეულში!.