ყოველთვის არა...
ზოგჯერ მხოლოდ და ისიც წამით
პატიმრები ტირიან ღამით.
მალავენ ცრემლებს და სიბნელისას
ელტვიან კალთას.
როცა რჩებიან მარტოდმარტო საკუთარ თავთან.
ზოგჯერ ვერაგი განთიადი მოეპარებათ,
თუმცა მზის სხივი ვერას ატყობს
სახეს უძილოს.
რამდენ დარდს იტევს
სევდიანი გული უძირო.
დილა ყოველი ისევ ღამის დასაწყისია,
მათი ტკივილი ვარსკვლავებმა მხოლოდ, იციან!